|
باغ گیاهشناسی ملّی ایران 145 هکتار وسعت دارد ؛ یعنی از بزرگترین و مشهورترین باغ گیاهشناسی جهان در انگلستان موسوم به کیو - Kew - بیست و چهار هکتار بزرگ‌تر است. این مجموعه نفیس ژنتیکی در دامنه جنوبي رشته كوه البرز مرکزي، واقع در شمال باختری تهران (محدوده شهرداري منطقه 22) مستقر شده و برخی از قدیمی‌ترین گونه‌های درختی کاشته شده در آن، قدمتی نزدیک به نیم قرن دارند. افزون بر آن، تاکنون متجاوز از 25 مجموعه گياهي با تنوعي بيش از 4 هزار گونه از رويشگاه‌هاي اصلی کشور و نیز تعدادي از رويشگاه‌هاي شاخص در ساير اقاليم حياتي دنيا به همراه مجموعه‌هاي متنوعي از پردیس‌های موضوعی، دریاچه‌ها، رودخانه‌ها، تالاب‌ها و آبشارهای زیبا را درخود جاي داده است. همچنین، نخستین، بزرگترین و مهم‌ترین فضای گلخانه‌ای گرمسیری را برای رویش گیاهان مانگرو ایجاد کرده است. در حقیقت، این پردیس زیبا، بی شک یکی از شناسه‌های وقار سامانه‌ی پژوهشی کشور در حوزه منابع طبیعی به شمار می‌آید؛ مجموعه‌ای که حدود 300 پژوهشگر را در گرایش‌های مختلف مرتبط با دانش منابع طبیعی و محیط زیست گردهم آورده و نهاد متولی تحقیقات در حوزه منابع طبیعی کشور را هویتی بایسته بخشیده است؛ نهادی که می‌کوشد تا از این موزه زنده و بی‌بدیل طبیعت ایران، پاسداری سزاوارانه‌ای به عمل آورده و در عین حال، دانشجویان و علاقه‌مندان به این موضوع را هرچه بیشتر و ملموس‌تر با مزیت‌های گیاهی کشور آشنا سازد. در زیبایی این پردیس پرافتخار ملّی، همان بس که بدانیم، علاوه بر گیاهشناسان مشهور جهان، بسیاری از هیأت‌های عالی‌رتبه دیپلماتیکی که وارد تهران می‌شوند، برنامه بازدید از باغ گیاهشناسی ملّی ایران را به عنوان یکی از جذابیت‌های پایتخت ایران، در سفرشان لحاظ شده می‌بینند.
این ها را گفتم، تا یادآوری کنم اینک ادامه حیات این پردیس پرشکوه به دلیل کاهش فاحش اعتبارات تخصیصی به آن، با لکنتی بی‌سابقه مواجهه شده است به نحوی که بیم آن می‌رود بخشی از مجموعه‌های گیاهی باغ به دلیل کمبود آب، خشک شده یا با تنش‌های جدی روبرو شوند. این در حالی است که همتای بریتانیایی این باغ، سالانه با پذیرایی از 2 میلیون بازدیدکننده، نه‌تنها همه‌ی هزینه‌های مراقبت و نگهداری خویش را تأمین می‌سازد، بلکه از درآمدی نجومی هم برخوردار است که به عنوان پشتوانه در پژوهش‌های مرتبط به کار گرفته می‌شود؛ امّا متأسفانه شمار بازدیدکنندگان از باغ گیاهشناسی ملّی ایران، در بهترین حالت، هرگز به یکصدهزار نفر در سال هم نمی‌رسد! چرا؟
و چرا در سیاهه‌ی ده باغ گیاهشناسی بزرگ جهان، همچنان نامی از باغ گیاهشناسی ایران نیست؟ آیا یکی از دلایل این نادیده انگاشتن و فراموشی جهانی، آن نیست که از همه‌ی بضاعت‌های خود برای معرفی و تجهیز کامل این بزرگترین باغ گیاهشناسی جهان استفاده نکرده‌ایم؟
منبع: http://darvish100.blogfa.com/post-2239.aspx
|
منوی اصلی
نویسنده: 
